زندگی من در ایران بعد از اسلام

برگ اول زندگیم با خاطرات خوبی همراه بود، ولی اتفاقاتی که در برگ دوم زندگی ام به وجود آمد، یکی از بهترین دوران زندگیم بود. آن زمان آخرین روز های حکومت ساسانیان بود. درآن دوران، خضرت محمد_صلی الله علیه وآله وسلم_ به پیامبری مبعوث شد و دین اسلام را از طرف خداوند مهربان برای مردم به ارمغان آورد.هرچند همه ی دین های الهی من را ارزشمند می دانستند، ولی دین اسلام به من بهای بیشتری داد. مثل این بود که دوباره متولد شدم. خداوند هم به من ارزش زیادی داد و اسم مرا در قرآن آورد. اسم من در قرآن ((جلباب)) است. خداوند در سوره ی احزاب آیه ی59 به پیامبر اسلام حضرت محمد _صلی الله علیه و آله و سلم_ می فرمایند : ای پیامبر! به همسران و دخترانت وهمچنین زنان مومن بگو خودشان را در چادر بپوشند (حجابشان را با من حفظ کنند)، برای اینکه به پاکی شناخته شوند.

زندگی من در ایران قبل از اسلام

دوستی من با دختران و زنان ایرانی، بسیار قدیمی تر از آن است که فکر می کنید. من از چند هزارسال پیش در ایران زندگی می کنم. زنان و دختران هخامنشی که 2500 سال پیش در ایران زنگی می کردند پوشش خود را با من زیباترو کامل ترمی نمودند. بعد ازآنان اشکانیان حکومت را به دست گرفتند. لباس زنان اشکانی هم خیلی قشنگ بود. یک پیراهن بلند و گشاد و پرچین آستین دار می پوشیدند وبر روی آن پیراهن،یک پیراهن کوتاه تربه تن می کردند وبعد مرا می پوشیدند. من از اینکه زنان ودختران اشکانی لباسشان قشنگ بود، خیلی خوش حال بودم.

صدف آسمانی

گوهر وجود انسان ها گران بها ترین گوهرهاست و حفظ مروارید تن ازگناه، پرورش دهنده ی جان بوده و پیمودن راه پاکی و سعادت، کلید همه ی خوبی هاست.

سال ها آرزو داشتم فرصتی پیدا شود تا باهم صحبت کنیم وخودم را به شما معرفی کنم تا با من بیشتر آشنا شوید. فکر می کنم الان وقت آن رسیده که لحظاتی را با شما بهترین دوستانم بهراز دل بنشینم.

حتما می خواهی بگویید: تو کیستی ؟ من دوست آسمانی شما هستم. مثل صدفی هستم که با شما زیبا تر و با ارزش ترم. دوستان عزیزم! شما مروارید گران بها هستید. راستش را بخواهید شما از مروارید هم با ارزنده تر و زیبا ترید. برای همین دوست دارم با شما همراه باشم. من از آسمان به زمین آمده ام تا شما را به آسمان خوبی ها ببرم وراه زیبای زندگی را به شما بیاموزم. شاید فکر کنید فقط زنان مسلمان مرا می پوشیدند، ولی این طور نیست.

چادر جهاد

آمده بود مرخصی. داشتیم درباره ی منطقه حرف می زدیم. لابه لای صحبت گفتم:

«کاش می شد من هم به همراهت به جبه بیام!»حرف دلم را زده بودم.

لبخندی زد و پاسخی داد که قانع کرد. گفت:«هیچ می دانی سیاهی چادر تو از سرخی خون من کوبنده تر است؟!

همین که حجابت را رعایت کنی٬مبارزه ات را انجام دادی.»

 

 

 کاش با تو بودم٬ص۴۲٬به روایت از همسر شهید محمدرضا نظافت